Kosztorys

Arkusze kalkulacyjne to niezastąpione narzędzie do tworzenia kosztorysów. Przedstawiony poniżej arkusz, zawiera formuły przydatne do przygotowania pełnego i funkcjonalnego kosztorysu:

Podstawowe zasady tworzenia formuł w arkuszu kalkulacyjnym

• Każda formuła zaczyna się od znaku =
• Możesz używać odwołań do komórek (np. C2), liczb, operatorów (+, -, *, /) oraz funkcji (np. SUMA, ŚREDNIA)
• Formuły można kopiować — wystarczy zaznaczyć komórkę z formułą i przeciągnąć uchwyt wypełniania (mały kwadrat w prawym dolnym rogu komórki), aby skopiować ją do komórek znajdujących się poniżej
  • Excel automatycznie dostosowuje odwołania do komórek (odwołania względne)
  • Jeśli chcesz, aby odwołanie pozostało niezmienne (masz np. stawkę podatku VAT, albo kurs waluty zapisany w tylko jednej komórce) -> użyj znaku dolara, np. $C$2 jeśli w tej komórce znajduje się stawka podatku VAT czy kurs Euro

Przydatne formuły, których możesz użyć w kosztorysie

Adresy komórek odpowiadają adresom z przykładowego kosztorysu

• Cena jednostkowa brutto (z VAT):
  =(C2*E2)+C2 – gdzie C2 to adres komórki zawierającej cenę jednostkową netto, E2 to adres komórki zawierającej stawkę VAT
• Wartość netto (bez VAT):
  =C2*F2 – gdzie C2 to adres komórki zawierającej cenę jednostkową netto, F2 to adres komórki zawierającej ilość
• Kwota VAT:
  =E2*G2 gdzie E2 to adres komórki zawierającej stawkę VAT, G2 to adres komórki zawierającej wartość netto
• Wartość brutto (z VAT):
  =D2*F2 – gdzie D2 to adres komórki zawierającej cenę jednostkową brutto, F2 to adres komórki zawierającej ilość

Podsumowania i przeliczenia

• Suma brutto:
  =SUMA(I2:I8) – gdzie I2:I8 to zakres komórek, których wartości mają zostać posumowane
• Przeliczenie na euro (przy kursie 4,3 PLN):
  =G12/4,3 – gdzie G12 to komórka z sumą brutto, 4,3 to kurs euro
• Średnia wartość brutto:
  =ŚREDNIA(I2:I8) – gdzie I2:I8 to zakres komórek, z których obliczona będzie średnia
• Łącznie VAT:
  =SUMA(H2:H8) – gdzie H2:H8 to zakres komórek, których wartości mają zostać posumowane

Rabaty warunkowe

• Przy obliczaniu rabatu przydatna może być funkcja JEŻELI, która pozwala wykonać różne obliczenia w zależności od spełnienia warunku:

1. 1. Funkcja ma składnię: =JEŻELI(warunek; wartość_jeśli_prawda; wartość_jeśli_fałsz)
   2. Przykład użycia: =JEŻELI(A1>10; "Większe"; "Mniejsze lub równe") – jeśli wartość w komórce A1 jest większa niż 10, to w komórce z tą formułą pojawi się napis “Większe“. W przeciwnym wypadku pojawi się napis “Mniejsze lub równe“

• Funkcji JEŻELI można używać np. do warunkowego przyznawania rabatów — w zależności od wybranej odpowiedzi lub innych danych w arkuszu

Przykład zastosowania w przypadku kosztorysu:

• Wartość po standardowym rabacie wynoszącym 10%:
  =JEŻELI(H12="tak"; G12-(G12*10%); "Brak rabatu standardowego") – gdzie H12 to komórka z odpowiedzią “tak”/”nie”, a G12 to suma brutto

• Wartość po niestandardowym rabacie (wysokość rabatu podana w komórce I12):
  =JEŻELI(H12="nie"; G12-(G12*I12); "Brak rabatu niestandardowego") – gdzie I12 to procentowy rabat, a G12 to suma brutto

Widok arkusza po wprowadzeniu danych i skopiowaniu formuł:

Tutaj znajdziesz edytowalny plik arkusza z kosztorysem (przygotowany w programie Excel)